Wiktor Salicki „Widzenie”

Wystawa fotografii Wiktora Salickiego to minimalistyczny projekt ukazujący „piękno w chmurach”, w tym co opatrzone a co niecodzienne.
Wernisaż odbędzie się 26.05.2017 o godz. 19:00. Wystawa będzie czynna do 8.06.2017

Wiktor Salicki „Widzenie”
Jeśli przyjmiemy za Susan Sontag, że „zdjęcie otaczającej rzeczywistości nie jest ani ucieleśnieniem emocji, ani ekspresją świata, ale ich twórczym przekształceniem” znajdziemy się w przestrzeni znaczeń jakie nadał fotografii Wiktor Salicki w pracach zebranych pod wspólnym tytułem „Widzenie”.
Choć prace Salickiego są w znakomitej większości niefiguratywne to właśnie człowiek, a dokładniej jego postrzeganie świata, jest tematem przewodnim tych kompozycji. Obecność człowieka widoczna jest tu nie wprost, za pomocą odbić, cieni, a czasem jedynie spojrzenia, które uchwyciło moment czy pamięci palca, który nacisną spust migawki zatrzymując ulotność chwili.
Artysta sięga również do pamięci, ta zaś odwołuje się do świata przyrody jako najobszerniejszego rezerwuaru śladów. Łąka pełna sitowia, tafla jeziora o zmierzchu, gęsty las sierpniowej nocy, chmura (puch bawełny? kropla deszczu?), rozedrgany horyzont nabierają w prezentowanych zdjęciach niespotykanej malarskości. Tworzą plastyczną płaszczyznę przenikających się przedstawień. Jednak wielowarstwowość tych prac jest możliwa do uchwycenia dopiero przy bliższej i dłuższej kontemplacji, pokazuje odbiorcy jak iluzoryczne potrafi być pośpieszna obserwacja. Za pomocą precyzyjnie dobranych środków, świadomości barw, znaczenia światła i kontrastów, zmysłowego poznania i subtelności detalu artysta kreuje światy pozornie nierzeczywiste. Mimo wszystko, jak widzimy po chwili, zaskakująco prawdziwe. Tym sposobem zatrzymuje widza w pewnym trudnym zawieszeniu, zapytaniu o subiektywny obraz rzeczywistości, o granice możliwości przekazania, podzielenia się indywidualnym postrzeganiem świata.
Salicki może mówić o zagadnieniach fundamentalnych jak przemijanie, bliskość, materialność czy duchowość, ale do ich opowiedzenia używa maksymalnie prostych form i oszczędnych środków. To fotografia daleka od szukania efektu, wrażenia. Pragnie pobudzić afekt, pewną protoemocję, skojarzenie, uczucie, które pozwoli widzowi na zatrzymanie, uruchomienie wyobraźni, zadanie pytań.
Miejscami pozornie codzienne, estetycznie minimalistyczne fotografie Wiktora Salickiego są pewnym manifestem, ale i propozycją. Introspekcja świata jest punktem wyjścia, ale nie ostatecznym celem. Minimalizm przedstawionych prac, ale i samego charakteru wystawy, funkcjonuje tu jako postawa etyczna i estetyczna. Jest zaproszeniem widza do tego, by poprzez skupienie, odrzucenie, selekcję, może nawet wizualną powściągliwość, swoje patrzenie nieustająco przekształcał w widzenie.

Dr Julia Lewandowska
Kuratorka sztuki, kulturoznawca